Dag [subscriber:firstname | default:lezer],
Laatst vroeg een collega op school me: ‘En schrijf je eigenlijk nog?’ Het is een goede vraag. Over dat schrijven valt nou eenmaal niet altijd wat te vertellen, en het klopt dat ik soms wel veel andere dingen doe. Soms typ ik iets. Soms niet. Wanneer ik niets typ, zit ik voornamelijk voor me uit staren.
Zo deed ik een hele tijd over deze zin: ‘Ik keek door het raam.’ Niet de ingewikkeldste constructie, maar mijn volgende boek speelt zich af in de middeleeuwen. Ook toen hadden ze ramen, alleen: kon je daar eigenlijk wel doorheen kijken? Slechts de allerrijksten hadden ramen met glas. Voor de meeste ramen in normale huizen werden luiken geplaatst, of er werd een stuk varkenshuid voor gespannen. Alleen is het een beetje vreemd als een personage zélf over het raam nadenkt als ‘Ik keek tegen het stuk gespannen varkenshuid tegen het raam aan’. En klopt het woord ‘raam’ eigenlijk nog wel bij wat een moderne lezer zich voorstelt?
Uiteindelijk heb ik er na twintig minuten voor gekozen de zin te laten staan: door de meeste ramen kon je kijken wanneer de luiken geopend waren. Daarnaast slaat het woord ‘raam’ op het gehele raamwerk: dat klopt dus bij hoe we het ons 2023 voorstellen, of er nou glas in zit of niet.
Leuk dus, historisch schrijven, maar echt snel gaat het niet. En er is, met de historische context, nog een activiteit bijgekomen die me van het tikwerk afhoudt: veldwerk. Zo ben ik in december naar het Stadsmuseum in Zutphen geweest en spit ik regelmatig door een archief. Ik luister podcasts en verzamel middeleeuwse kookboeken. Het is heel makkelijk om een hele dag bezig te zijn zonder meer dan een alinea te schrijven.
Maar gelukkig is er af en toe ook iets af. Voor het Vlaamse De Standaard schreef ik een stuk over goede voornemens, en hoe je dit jaar nou écht meer kan gaan lezen. Dat vergat ik verder helemaal met iemand te delen, want ik was zelf op vakantie (en lekker aan het lezen). Ook geinig: mijn bewering dat lezen en langer leven aan elkaar gelinkt zijn werd gefactcheckt door een Vlaamse wetenschapssite. Uiteraard doe ik mijn huiswerk, maar ik was toch een beetje opgelucht toen ze me gelijk gaven.
Misschien moet mijn goede voornemen zijn om meer op papier te zetten, maar tot nu toe bevalt dit tempo me wel: traag maar gestaag. Er zijn zoveel interessante zijpaadjes te bewandelen die ongetwijfeld hun weg naar het boek wel vinden, dat het zonde is alleen de hoofdweg te nemen.
Het korte antwoord op de vraag van die collega is dus: ‘Ja.’ Maar zoals bij bijna alles is de lange route interessanter.
Liefs,
Else
Boekentip
Een prachtige historische roman, die niet alleen een mooi tijdsbeeld schetst maar ook nog eens een interessant historisch figuur tot leven wekt, is The Marriage Portrait van Maggie O’Farrell. Lucrezia is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt. Een jaar na haar huwelijk sterft ze onder verdachte omstandigheden. Haar man, de heerser van Ferrara, is ontevreden met het feit dat ze hem nog geen zoon heeft gegeven. De roman speelt slim met deze historische gegevens: wil de man van Lucrezia haar echt vermoorden? Kan ze hem te slim af zijn, of is haar noodlottige einde onafwendbaar?
Themafeestje
Voor wie nog eens een middeleeuws themafeestje wil geven, is de site www.medievalcookery.com een aanrader. Gevulde eieren, geroosterde rijst, appeltaart: zo slecht was het eten toen zeker niet (mits je niet onbemiddeld was). Wil je een volledig diner samenstellen, dan vind je voorbeelden van wat er gegeten werd tijdens banketten. Vergeet ook niet voor entertainment te zorgen: een nar of een verhalenverteller is een mooie aanvulling tussen de gangen door.