Ik heb dit jaar 41 boeken gelezen. Dat weet ik, omdat ik het bijhoud. Het lijstje in mijn dagboek beslaat inmiddels twee pagina’s, met allerhande inhoud. Verreweg het grootste deel is fictie, maar ik lees ook non-fictie en zo nu en dan een kinderboek. Om het leuk te houden voor mezelf geef ik geen sterren (misschien is dat beroepsdeformatie, het is natuurlijk doodeng om als auteur sterren toebedeeld te krijgen). Ik houd ook geen online lijstjes bij: als ik iets invoer op een site voel ik me toch schuldig wanneer ik een boek niet-uitgelezen wegleg (de term in online boekenland is DNF: did not finish). En boeken uitlezen die ik niets vind, dat doe ik niet meer.
Want zelfs met de teller op 41 boeken, blijven er zoveel boeken over die ik níet gelezen heb. Vorige week vrijdag was de jaarlijkse zomerborrel van Uitgeverij Prometheus. En hoewel ik veel lees, liepen er ook veel schrijvers rond van wie ik het laatste boek zeker nog niet gelezen had. En er waren schrijvers die een boek uit zouden brengen dat onmiddellijk om mijn ‘nog te lezen’-stapel zou komen. Ik ging met een pagina vol suggesties naar huis.
Toevallig ben ik deze week een boek aan het lezen over minimalisme, The Year of Less. De schrijfster van dat boek vertelt hoe ze aan het begin van haar minimalistische jaar de boeken wegdoet die ze al gelezen had. Halverwege het jaar doet ze óók de boeken weg die ze nog niet gelezen heeft. Kijkend naar de stapel voelde ze zich schuldig: ‘Ik had ze gekocht voor de toekomstige Cait,’ schrijft ze,’ die wél tijd zou maken om die wetenschapsroman te lezen.’ Die ideale versie van haarzelf bestaat natuurlijk ook in de toekomst niet. Aan het einde van het jaar is er nog maar een klein boekenplankje gevuld.
Het deed me kritisch kijken naar mijn eigen stapels ongelezen boeken. Had ik die gekocht voor de toekomstige Else, die ze toch niet zou lezen? Zijn boeken kopen en lezen niet twee verschillende hobby’s?
Ik heb niks weggegooid. Al met al vind ik het een daad van optimisme, zo’n gevulde boekenkast met een flink percentage ongelezen romans. Ik denk namelijk nooit dat ik ze niet ga lezen – ik denk dat ik er echt nog wel eens aan toe ga komen, en het idee dat ik zonder leesvoer kom te zitten maakt me onrustig.
Mijn leeslijst geeft me geen ongelijk: als ik mijn best doe, zou ik volgend jaar al die ongelezen boeken uit mijn kast wel uit moeten hebben. Weg doe ik ze dus niet. Maar ik beloof ook niks. Lezen moet wel leuk blijven.
Liefs,
Else
The Storygraph
Ik voer geen lijstjes meer in online, maar mijn favoriete boekensite blijft Storygraph. Een van de redenen waarom ik soms stop met lezen is dat ik een boek heb gelezen dat ik zó goed vond, dat de volgende op mijn lijst vrijwel meteen tegenvalt. Op Storygraph kan je invullen waar je zin in hebt (genre, dikte, ‘zwaarte’ van het boek) en krijg je daarna een gepersonaliseerd rijtje te zien waar altijd wel iets in staat wat de moeite waard is. Een tip voor wie net als ik soms moeite heeft om een nieuw boek op te pakken, en natuurlijk voor wie wél van online lijstjes houdt.
Opruimen of verzamelen?
Over mijn moeizame verhouding met het minimalisme schreef ik al eerder iets. Ik vind het principe zo mooi! En ik houd van opgeruimd! Ik wil ook onthechting! Maar anderzijds vind ik stapeltjes gezellig. De leukste huizen zijn wat mij betreft zoals die in de films van Nora Ephron: gezellig en met eens in de zoveel frames een stapeltje boeken. Nou goed, zo nu en dan steekt die dualiteit de kop weer op. Hier schreef ik er meer over.